Meditatief breien

Met mijn breiwerk op schoot, naast mij een biertje eindigt een mooie avond. Ik raak wat ontroerd als ik terug denk aan de eerste steken, die ik op een naald zette. Mijn moeder leerde me breien, maar ik voelde weinig vertrouwen van haar kant. Haar toon was: “Dit leer jij nooit.”

Als het gaat om handwerken blijven haar overtuigingen in mijn hoofd dreunen: “Dat kun jij toch niet.” Of: “Geef maar hier, dat kan ik veel sneller.” De woorden die ooit uit mijn moeders mond kwamen, lijken inmiddels mijn eigen woordenschat te zijn.

Rust door meditatief breien

De knoop in mijn buik gaat over niet-goed-genoeg-zijn. Ik ervaar hem als een zwaarte, die steeds groter en dichter wordt, terwijl het donkerpaarse bolletje naast me kleiner wordt en straks geheel oplost. De steken schuif ik op gevoel van links naar rechts. Keurig staan ze naast elkaar, volledig regelmatig. Ik brei een sjaal volgens de Fair Ilse-techniek met 5 verschillende kleuren en 25 verschillende patronen.

Ik wou dat mijn gedachtes ooit op waren, net als dat bolletje wol. Het is schapenwol, net zo zuiver als mijn brein met vragen. Sommigen zeggen, dat het pikt. Mij pikken alleen de woorden van mijn moeder.

Mijn voet, die ritmisch op en neer gaat, vraagt om mijn aandacht, net als de steken, die van de ene op de andere naald glijden. Het is hetzelfde ritme als dat van mijn voet.

Ik laat hem gaan, niet de steek maar de voet; mijn been ontspant. Dit is voor mij het seintje om op onderzoek te gaan naar nog meer spanning in mijn lijf. Ik voel de naalden. Ze zijn warm geworden door de warmte van mijn handen. Mijn schouders zijn ook vaak gespannen als ik brei. De boodschap is, dat het af moet, dat ik sneller moet breien. Beiden laat ik voor een moment los, de schouders en de gedachte.

Blindelings wikkel ik de paarse draad over mijn linker wijsvinger en de beige draad over mijn rechter wijsvinger. De steken verhuizen onder mijn vingers door van de linker naald naar de rechter naald. Steeds met een nieuwe lus erbij. Het lijken wel gedachtes. Uit de ene gedachte ontpopt zich een nieuwe:

“Ik kan dit niet. Het wordt nooit wat met mij. Gisteren lukte het ook al niet.”

Groei door meditatief breien

In midden van al deze gedachtes en vragen, ervaar ik mijn lijf als een strakgespannen touw met een diameter van vier of vijf centimeter. Het draadje wol in mijn hand is daarentegen zacht en soepel en zal mij straks in de vorm van een gebreid kunstwerk de nodige warmte geven.

Ja, dit gaat mij lukken. Ik mag geloven, dat ik dit kan en dat ik mijn moeder niet nodig heb om een mooi stuk te breien. Ook niet om mijn gedachtes met de hare te voeden.

Ik laat dit gevoel even op mij inwerken. Ik hoef niet eens naar mijn breiwerk te spieken, het groeit op gevoel. Mijn continue aanhoudende gedachtes komen tot rust. Kijken naar het denkwerk in mijn hoofd groeit het vertrouwen dat ook deze brij slinkt met elke steek.

Meditatief breien is een uitgelezen moment voor overpeinzing, maar ook voor meditatie. Het leven en de gedachtes even stil zetten.

Zit jij thuis ook met een onaf gerond breiwerk? Wat doe jij dan?  Wil je breien combineren met meditatie? Ik noem dat meditatief breien. Ik help je in beide gevallen op weg.