
Meditatief breien
Hoi, ik ben Christiane en in dit blog vertel ik je graag iets over mijn hobby breien. Als kind van 6 of 7 heeft mijn moeder mij leren breien. Dat ging niet heel subtiel. Daar zat best veel frustratie, terwijl ik het heel graag deed. Maar het was niet gauw goed genoeg in haar ogen. Hier lees je hoe ik desondanks nu het breien tot een meditatieve bezigheid heb getransformeerd, waar ik graag mee bezig ben.
Rust door meditatief breien
De steken op mijn naald schuif ik op gevoel van links naar rechts. Keurig staan ze naast elkaar, volledig regelmatig. Ik brei een sjaal volgens de Fair Ilse-techniek met 5 verschillende kleuren en 25 verschillende patronen maar soms ook gewoon maar een paar warme sokken. Als er een foutje in zit, of te groot geworden is, haal ik het breiwerk met het zelfde gemak weer uit.
Dit lukte me niet altijd zo gemakkelijk. Soms zat er in mijn buik een knoop die me vertelde, dat ik niet goed genoeg was. Soms ervaar ik dit als een zwaarte, die steeds groter en dichter wordt, terwijl het donkerpaarse bolletje naast me kleiner wordt en straks geheel oplost.
Aandacht voor het gevoel in je handen
Ik wou dat mijn gedachtes ooit op waren, net als dat bolletje wol. Het is schapenwol, net zo zuiver als mijn brein met vragen. Sommigen zeggen, dat het pikt. Ik voel de ruwheid ervan onder mijn vingers. Mij pikken alleen de woorden van mijn moeder: Geef maar hier, dat kun jij toch niet.
Nu bepaal ik zelf wanneer ik een foutje laat zitten of weer uittrek. En dat doe ik geregeld. Dan ben ik blij, want ik kan even naar boven kijken en denk ik: jij bent zeker trots op mij, al heb je het nooit kunnen tonen.