Berichten

Deze keer begin ik direct met een oefening: Herinner je aan het moment waar je voor een kort moment waarin je helemaal opging in dat waar je mee bezig was. Een moment, waarin je de tijd en alles om je heen volledig vergeet en naderhand voldaan en blij terugkijkt op wat je hebt gedaan. Voorbeelden daarvan kunnen zijn tuinieren, wandelen of hardlopen, in het zonnetje zitten en genieten, een zandkasteel bouwen met je (klein)-kinderen, tekenen of schrijven. Er zijn talloze bezigheden te noemen, waarin je eventjes helemaal kunt opgaan in het moment. Meestal is dat als je even alleen bent, zonder de input van schermen of storende gedachtes. En die twee laatsten blijken vaak lastig uit te zetten zijn. Neem er maar even de tijd voor…

Sluit je ogen …

Sluit je ogen en herinner je …

Sluit je ogen en herinner je dit moment …

Sluit je ogen en herinner je dit moment en de voldoening ervan …

Sluit je ogen en herinner je dit moment en de voldoening ervan in zijn totale intensiteit.

Om nog meer effect uit de oefening te halen, stel ik je de volgende vragen:

  1. Hoe vaak ervaar jij een dergelijk moment van aandacht in je leven?
  2. Hoe vaak neem je het op die manier waar?
  3. Hoe vaak ga je aan een dergelijk moment voorbij?
  4. Waarin voel je het effect van het hebben van aandacht?
  5. Hoe voelt het om op deze manier stil te staan bij het hebben van aandacht?
  6. Zou jij deze manier van stil staan bij aandacht vaker willen ervaren?

Gefeliciteerd, als je de tijd genomen hebt (een deel van) deze vragen te beantwoorden. Dan heb je een grote stap gezet in het ervaren van aandacht.

Ik vind het geweldig om te horen wat je antwoorden zijn, maar ook je worsteling met bepaalde vragen of antwoorden. Deel ze hieronder of via het contactformulier. Jij krijgt antwoord.

Als ik aan aandacht denk – echte, intense aandacht – herinner ik mij een moment, dat mijn moeder een tekening voor me maakt. Ik zie haar nog zitten aan mijn tafel in mijn kamer met mijn potloden en mijn papier. Zes jaar ben ik en ze tekent prachtig. Eerst langs de bloemenmotieven van het sjabloon, daarna kleurt ze de bloemen één voor één in. Ze lijkt alle tijd van de wereld te hebben. Voor mijn gevoel duurt dit een eeuwigheid. De tekening heb ik heel lang bewaard. Bij soortgelijke momenten krijg ik nog steeds een enorm tintelend gevoel over mijn hele lijf. Bepaalde docenten kunnen hetzelfde gevoel bij mij oproepen. Bijzonder, als ik bedenk, dat dit de vakken zijn, waarin ik heel goede cijfers heb.

Weet jij nog, dat je als kind deze vorm van aandacht kreeg? Zo’n aandacht waarin je volledig jezelf mag zijn. Dat je ouders eventjes alleen maar tijd maken voor jou. Ze kijken naar je en observeren je vanuit liefde en geven je het gevoel dat ze trots op je zijn. Wie zal dit ooit vergeten?

Helaas zijn er oneindig veel meer momenten waarin we geen of maar de halve aandacht krijgen of voelen. Aandacht van ouders die eigenlijk nog met iets anders bezig zijn: de zaak, de carrière, het geld of hun eigen relatie en de problemen daaromheen. Je weet het als de dag van gisteren. Het verschil tussen echte aandacht en halve aandacht blijft voor altijd in je herinnering. En die herinnering is in elke vezel van je lichaam voelbaar.

Als je bereid bent voor een korte oefening, ga eens terug naar het moment waarin je echte aandacht ontvangt van een dierbare. Kijk naar wat je ziet: de ruimte, de persoon, de kleuren van de omgeving en de kleding. Luister naar de woorden, de toon, de impact. Misschien kun je de geuren van destijds nog waarnemen. Ervaar wat deze herinnering – zowel fysiek als mentaal – met je doet. Misschien is er één woord, wat deze ervaring het beste weergeeft. Als je wilt, schrijf dit woord op een vel papier. Je mag het inkleuren of versieren. Kijk af en toe naar de letters op het papier en wat dit doet met je gevoel.

Wil je met me delen, wat jouw gevoel erbij is?

 

Op ‘ons station’ in Zuid-Duitsland, een fijne plek waar ik met mijn gezin al jaren lieve mensen ontmoet, vieren we dit najaar met een grote groep bekende en onbekende mensen de vijftigste verjaardag van een goede vriend. Buiten op het perron dek ik de feestelijk versierde tafels met vijfenveertig borden, vijfenveertig messen en vorken. Ik ben bijna klaar, toen opeens de vader van de jarige zegt: “Fijn om te zien met hoeveel aandacht je de tafel dekt.”

Lees meer